Graaf Dirk IV van Holland

Aantekeningen:

Hij veroverde het gebied van de Zuidhollandse eilanden. Hij kwam in conflict met keizer Hendrik III

Aantekeningen:

Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie, bijgenaamd Hierosolymita, vanaf 18-09-993 tot 1039; hij regeerde eerst nog onder voogdij van zijn moeder.
Hij verloor Gent en Waas, doch verwierf vermoedelijk Rijnland en Westvlieland, stichtte de burcht te Vlaardingen en vesloeg aldaar in 1018 een rijksleger aangevoerd door de hertog van Neder-Lotharingen, waarmee hij zijn positie vestigde.
Voor 1019 huwde hij met Othilde van de Noordmark, uit welk huwelijk vier kinderen bekend zijn, twee zonen en twee dochters. Van zijn zonen volgde Dirk hem als Dirk IV op. Zoon Floris, op wie na het overlijden van Dirk IV de grafelijke titel overging, werd bekend als Floris I. Van de dochters uit het huwelijk van Dirk III huwde Betrade later Dirk van Katlenburg en Swanhilde een zekere Emmo. Dirk III was nog te jong om te regeren toen zijn vader sneuvelde. Daarom nam zijn moeder het bestuur over het graafschap voor hem waar. Gedurende zijn minderjarigheid werd Holland bedreigd door aanvallen van de Friezen. Zijn moeder Liutgarde riep de hulp in van haar zwager, de Duitse keizer Hendrik II. Deze begaf zich met een leger vanuit Utrecht per schip naar het Friese gebied en bracht deze aanvallen in 1005 tot staan. Toen Dirk III meerderjarig werd en het bestuur zelf in handen nam, was het in het noorden van zijn graafschap kennelijk toch niet veilig genoeg, want hij trok zich terug in het gebied rond Vlaardingen. Daar, in de latere Riederwaard, toen het Merwedewoud genoemd, een bosrijk en moerassig gebied in het mondingsgebied van de Maas en Waal, liet Dirk III grond in cultuur nemen door Friese kolonisten. Dit terwijl het gebied eigenlijk toebehoorde aan de bisschoppen van Utrecht, Trier en Keulen. Kooplieden uit Tiel, die handel dreven met Engeland, klaagden bovendien hun nood omdat de schippers die weigerden tol aan Dirk te betalen, door deze geplunderd werden. Bisschop Adelbold van Utrecht riep hierop de hulp in van de Duitse keizer en Dirk II kreeg in 1018 de opdracht om zijn versterking bij Vlaardingen te ruimen. Graaf Dirk III trok zich echter op zijn burcht terug. Deze burcht bevond zich op de plaats waar zich nu de kern van het huidige dorp Maasland bevindt (even ten noorden van Maassluis). De Duitse keizer Hendrik II was hierop gedwongen een leger te zenden. Dit leger, op een vloot met eenheden uit Utrecht, Keulen en Luik, kwam onder aanvoering te staan van hertog Godfried van Lotharingen. Het leger ontscheepte zich ergens halverwege de burcht van Dirk III en Vlaardingen waarna het te land optrok richting burcht. Daar liep het vast door de vele dijken en sloten waardoor Godfried gedwongen was een andere route te kiezen. Onderweg terug naar de schepen liep het leger in een hinderlaag en werd het verpletterend verslagen. Dit alles wordt door de monnik Alpertus van Metz in het Latijn beschreven. Deze Alpertus is vermoedelijk geboren in het bisdom Utrecht. Nadat hij monnik was te Metz werd keerde hij waarschijnlijk als kanunnik naar Utrecht terug.
Terwijl hij de bevolking ter plekke had beschreven als Friezen die zich verbonden hadden met rovers, vermeldt hij over de verlopen strijd: ’Toen het leger van de hertog een terugwaartse beweging moest maken, schreeuwde een schurkachtig familielid der rovers, dat een ieder op zijn leven bedacht moest zijn, dat de voorste gelederen verslagen waren en de hertog gevlucht was.’ Hij vervolgt verder dat er hierdoor in het leger van de hertog grote paniek uitbrak en men in volle wapenuitrusting de rivier in sprong om de schepen te bereiken. Anderen raakten vast in de moerasbodem. Op dat moment zouden de Friezen toegeschoten zijn en de restanten van het machtige leger in de pan gehakt hebben. Hertog Godfried werd daarbij door de mannen van Dirk III gevangen genomen. Onder de belofte bij de Keizer een goed woord voor hem toe doen werd de Hertog later vrijgelaten. Dirk III heeft waarschijnlijk een bedevaart naar Palestina gemaakt waardoor hij de bijnaam Hierosolymita kreeg. Het gelukte Dirk III tijdens zijn regeringsperiode de macht naar het oosten uit te breiden. Deze uitbreiding ging ten koste van de invloed van de Utrechtse bisschop in dat gebied. Hij nam daarbij onder meer het gebied ten zuidoosten van Alphen, tussen Zwammerdam en Bodegraven, in. Zijn oom, de Duitse keizer Hendrik II, overleed in 1024 kinderloos en Dirk III steunde Koenraad II in diens strijd om de opvolging. Na het overlijden van Dirk III, op 27 mei 1039, vertrok zijn vrouw Othilde terug naar Saksen waar zij op 31 maart 1044 overleed.

Titel: van 993 tot 1039 Graaf van Holland

Dirk trouwde, ten hoogste 34 jaar oud, voor 1019 met Othelhildis van de Noordmark (Saksen), ten hoogste 26 jaar oud. Othelhildis is geboren omstreeks 993, dochter van Bernard I van Saksen en Hildegard Stade. Othelhildis is overleden op 31-03-1044 in Quedlinburg (Dld), ongeveer 51 jaar oud.

Dirk is getrouwd met Othelhildis van de Noordmark van Saksen. Othelhildis (dochter van Hertog Bernhard I van Saksen Billung en Hildegard van Stade) is geboren in 993 in Schweinfurt, Duitsland; is gestorven op 31 mrt 1044 in Quedlinburg, Duitsland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij is gesneuveld in een veldtocht tegen de Friezen aan de Maas, Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie (06-05-988). Hij breidde zijn gebied naar het zuiden uit.
In mei 980 huwde Arnulf met Liutgard van Luxemburg, de dochter van Siegfried, Graaf van Luxemburg en Hedwig. Haar jongere zuster Kunigunde was de echtgenote van Hendrik II van Duitsland. Uit het huwelijk met Liutgard zijn twee kinderen bekend, Dirk, die hem als Dirk III opvolgt en Sicco, die met Thietburg huwde. In 975 wordt Arnulf samen met zijn vader Dirk II in een aantal oorkondes als getuige vermeld. Op het moment dat Arnulf de graventitel kreeg, vermoedelijk bij gelegenheid van zijn huwelijk in 980, was zijn vader nog in leven. In 981 vertrok hij met 12 man naar Italie om de Duitse Otto II te begeleiden bij diens kroning tot keizer. Op 18 september 993 sneuvelt Graaf Arnulf te Winkel aan de monding van de Maas in de strijd tegen de West-Friezen. Volgens de Egmondse gravenregisters zou de strijd waarbij Arnulf het leven liet tegen woeste Friezen gevoerd zijn. In deze latere toevoeging zouden Westfriezen bedoeld worden. Melis Stoke laat deze strijd bij Winkel plaatsvinden. De twisten tussen de Hollandse graven (die toen overigens nog als Fries werden aangeduid) moesten op dat moment echter nog plaatsvinden. Daarom is het aannemelijker dat deze strijd niet bij Winkel maar aan de monding van de Oude Rijn heeft plaatsgevonden. Anderen plaatsen de strijd weer aan de monding van de Maas. Arnulf werd bijgezet in de abdij van Egmond. Om onduidelijke redenen werd hij daar later als heilige vereerd.

Arnulf is getrouwd met Liutgarde van Luxemburg in 980 (civil). Liutgarde (dochter van Siegfried van Luxemburg en Koningin Hedwig van de Nordgau) is geboren circa 963 in Brussel, Belgie; is gestorven op 13 mei 1005; is begraven in Egmond, Noordholland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Bernhard is getrouwd met Hildegard van Stade in 972 (civil). Hildegard (dochter van Hendrik I van Stade en Judith van Wetterau) is geboren in 956; is gestorven op 16 okt 973. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

www.familieherbert.nl/familie/karel-parenteel.htm

Graaf van Holland en behalve in Kennemerland en Texel ook graaf in Maasland, vermeld tussen 10 juni 953 en 1 april 988. Op 25-08-985 schonk Otto III de bezittingen in Maasland, Kennemerland en Texel, die Dirk II tot nu toe in leen had. Dirk II bezit nu het gebied van Maas tot Vlie.
Vroeger nam men aan dat hij de zoon is geweest van Dirk I en Geva. Tegenwoordig is men er welhaast zeker van dat er tussen Dirk I en Dirk II nog een graaf met de naam Dirk moet hebben bestaan. Gravin Geva zou dan de echtgenote van deze Dirk I bis geweest moeten zijn. In 938 vond de verloving van de nog erg jonge Dirk II plaats met Hildegard, de dochter van graaf Arnulf I van Vlaanderen. Kort hierna, op 2 of 5 oktober 939, sneuvelde zijn vader (of grootvader) Dirk I in de slag bij Andernach. Omdat Dirk II toen nog maar ongeveer acht jaar oud was, werd hij onder bescherming van zijn aanstaande schoonouders, vermoedelijk in de St. Pieterabdij te Gent, opgevoed. Dirk II moet ergens tussen 941 en 949 meerderjarig geworden zijn (vijftien jaar). Als een der eerste zaken regelde hij de bouw van een stenen klooster te Egmond. Dit diende ter vervanging van het houten klooster dat daar door zijn vader voor nonnen was gebouwd. Dirk II bevolkte dit klooster met monniken uit de St. Pietersabdij te Gent. Toen zijn verloofde Hildegard de leeftijd van 12 jaar had bereikt (omstreeks 950) trad hij met haar in het huwelijk. Uit het huwelijk werden in ieder geval drie kinderen geboren, Arnulf, die hem later als Graaf opvolgde, Egbert, die later aartsbisschop van Trier werd, en een dochter Erlindis. Zijn zoon Arnulf werd te Gent geboren (hij werd daarom ook wel Arnulf Gandensis genoemd). Dirk II had veel invloed, ook te Vlaanderen. Na het overlijden van zijn schoonvader Arnulf, op 27 maart 965, trad hij enige tijd op als voogd voor diens opvolger, de minderjarige Arnulf II van Vlaanderen. Hij bezette van 965 tot 988 het graafschap Gent waardoor hij naast leenman van Otto I ook leenman van de Franse koning Lotharius werd. Toen Otto II met Lotharius brak koos Dirk II voor Otto. Zijn zoon en opvolger Arnulf werd in 981 met 12 ruiters met de Duitse keizer meegezonden op diens tocht naar Italie. Zijn andere zoon Egbert kreeg zijn opleiding bij de broer van de Duitse keizer, Bruno van Keulen. In 976 werd zoon Egbert kanselier van de Duise keizer en in 977 werd hij nog zeer jong aartsbisschop van Trier. Toen de Duitse keizer in 983 overleed ontbrandde er een troonstrijd. Aanvankelijk steunde Dirk de Hertog van Beieren tegen diens jonge neef Otto, maar toen die zich in 985 ten gunste van deze Otto terugtrok, erkende Dirk II deze Otto III toch. Als dank ontving Dirk II goederen en inkomsten in het Maasland (tussen Lier en IJssel), in Kennemerland en op Texel.

Dirk is getrouwd met Hildegaard van Vlaanderen in 952 (civil). Hildegaard (dochter van Arnulf I van Vlaanderen en Adelheid van Vermandois) is geboren circa 935 in Gent, Belgie; is gestorven op 11 apr 990 in Egmond, Noordholland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hildegard werd al als kleuter met het niet veel oudere zoontje van graaf Dirk van Holland verloofd. Zij trouwden toen zij twaalf jaar oud was. Het huwelijk was voordelig voor Holland, niet alleen omdat het zich hiermee verbond met Vlaanderen, maar ook omdat de familie van Hildegard Karolingisch bloed had. Het echtpaar kreeg waarschijnlijk zes kinderen. Over hun dochters weten we vrijwel niets, behalve dat hun dochter Erlinde volgens de vita van de heilige Adalbertus door hem zou zijn genezen van blindheid. Hun zoon Arnulf volgde Dirk II op als graaf van Holland, terwijl zoon Egbert aartsbisschop van Trier werd.

Aantekeningen:

Getrouwd:
Hildegard werd reeds als kleuter verloofd en trouwde op twaalfjarige leeftijd

Aantekeningen:

Graaf van Luxemburg

Siegfried is getrouwd met Koningin Hedwig van de Nordgau in 950 (civil). Hedwig (dochter van Hugo V van de Nordgau en Hildegard van Metz) is geboren circa 930; is gestorven op 13 dec 994 in Trier, Duitsland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Herman is getrouwd met Hildegard van Billung van Westerburg. Hildegard (dochter van Wicher van Troyes en Kunegundis di Friuli) is geboren circa 912; is gestorven in 970. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Hendrik is getrouwd met Judith van Wetterau. Judith (dochter van Udo I van Wetterau en Kunigunda van Vermandois) is geboren in 930 in Kinzigau, Duitsland; is gestorven op 16 okt 973 in Stade, Duitsland. [Gezinsblad] [Familiekaart]