| Aantekeningen |
- , zoon van Allard van Buren en Elisabeth van Vreese.
Huwelijksdispensatie in 1312 wegens verwantschap in de vierde graad; met het huwelijk verzoenden de Van Borselens zich met Holland. Aleid in 1327 genoemd als vrouwe van Zandenburg en Buren.
===============================================================================
Langdurig waren op het einde der dertiende eeuw de geschillen, die er tusschen Otto, graaf van Gelre, en den hertog van Braband, Jan I, ontstaan waren over het bezit van Tiel, dat tusschen Gelderland en Braband een gelijke twistappel was, als het land van Waas tusschen Vlaanderen en Holland. In 1286 toen Jan van Cuik bevelhebber was der stad lagen de Gelderschen te Senne (Zennewijnen), voornemens de stad in te nemen, doch van Cuik, aan wien Jan Utenhoven, met versterking uit Breda was afgezonden, tastte hen te Senne aan, en maakte Otto van Bueren en Alard van Driel gevangen, en behield alzoo de stad voor Braband. - Doch eerst door den beroemden slag van Woeringen 5 Junij 1288, waarin de graaf van Gelder de nederlaag leed, werd bij het sluiten van den vrede bepaald, dat de graaf van Gelder aan den hertog van Braband Tiel zou overgeven, in den staat waarin de stad zich toen bevond.
Het schijnt evenwel, dat aan die overgave voorwaarden verbonden waren, waarbij Buren belang had en die door den hertog niet werden nagekomen.
In het jaar 1315 of 1317 klaagde Otto van Bueren aan den raad van den hertog van Braband, dat dit verdrag tusschen des hertogs voorgangers en wijlen zijnen vader (Alard van Buren) gesloten, niet naar behooren werden nagekomen. In plaats echter van daarop voldoening te ontvangen, verkreeg hij een beleedigend antwoord. Daardoor in gramschap ontstoken, verzamelde hij zijne krijgsbenden en trok daarmede op tegen Tiel; doch de burgers, daarvan tijdig onderrigt, trokken hem gewapend buiten de stad tegemoet. Het kwam tot een gevecht, waarin de burgers geslagen en op de vlugt gedreven werden. Otto, die hen op de hielen volgde, drong met de vlugtelingen gelijktijdig de stad binnen, die hij, volgens Slichtenhorst en Rink, aan plundering overgaf, zoodat hij bij zijn vertrek een aanmerkelijken buit medevoerde.
Welke voldoening of wedervergoeding de hertog van Braband zich wegens dien inval en plundering zal verschaft hebben, wordt ons niet vermeld.
Gemelde Otto van Bueren was tweemaal gehuwd, eerst met de bastaardzuster van graaf Willem van Henegouwen en Holland, daarna met Aleida van Borselen; misschien maakten die aanzienlijke geslachtsbetrekkingen hem zoo stoutmoedig in krijgsondernemingen,waarvan ook de navolgende feiten getuigen.
Otto was mede borg gebleven voor eene som van 8000 ponden, welke Reinold, de zoon van Reinold van Gelder aan eenige tafelhouders schuldig was. Een verbazende som voor dien tijd, waarin men van deftige maaltijden en onthaal aan vorstelijke personen leest, met inbegrip van bier en wijn, van niet meer dan dertig stuivers op stadsrekeningen voorkomende. Reinolds vader bragt het zijne toe, die bezwarende schulden af te lossen; desniettegenstaande werkte de zoon zijn vader in andere opzigten in het geheim tegen, spande zelfs met Nijmegen tegen den vader zamen, en waagde het zich openlijk tegen hem te verzetten, en hem, onder voorwendsel van krankzinnigheid, op het huis te Montfoort gevangen te houden, waarna de zoon Reinold zelf de teugels van bewind in handen vatte, zonder zich evenwel graaf te laten noemen. Hij noemde zich ‘Oldste Soone des greven van Gelre.’ Door graaf Willem van Holland, benevens eenige aanzienlijke Heeren werd eene bemiddeling voorgedragen, en werd de graaf aanvankelijk ontslagen,
|
Stamboom Vennik
1290 - 1325 (35 jaar)
ovl. 1317 (Leeftijd 52 jaar)